روز جهانی نابینایان

وز بیست و سوم مهر، روز عصای سفید است؛ روزی که روشن دلان جهانْ طراوت، پویایی و نشاط را به جویبار زندگی فرامی خوانند. در این روز روشن ضمیران فریاد می دارند: ما هم تپیدن قلب زندگی و زدن نیض طبیعت را احساس می کنیم. ما حتّی می توانیم با همین چشمان به ظاهر بسته خویش، در زلال شعور و صفای فطرت خدایی مان، جلال و جمال حضرت حق را بنگریم. می توانیم با چشم لامسه خود با همه کس و همه چیز سخن بگوییم و حتی با تأمل در گردش حکیمانه چرخ روزگار، به مهمانی همه نشانه های خلقت برویم. عصای سفید چونان پرچمی است که به نشان استقلال در دست روشن دلان به حرکت درمی آید و آینه ای است که قدرت و نعمت خدایی را به تماشای تأمل و تفکر دیگران می گذارد. این روز بر تمامی روشن دلان عزیز ایران اسلامی مبارک باد.

شعر

دختر زیبای نابینای من	گر به تاریکی اسیری، وایِ من
دزد گیتی چشم زیبایت گرفت	روشنی از روز و شب هایت گرفت
لیک ایمان در دلت تابنده است	نور هستی در وجودت زنده است
در تو امید فراوان دیده ام	نغمه های شاد و خوش الحان دیده ام
روشنی بخش رهت علم است و درس	طفلک من از غم فردا مترس
در تمام زندگی او یار توست	او که آگه بر همه کردار توست
او چراغِ راهْ روشن می کند	از پلیدی هات ایمن می کند
گر نگاهت از شکوفایی تهی است	در وجودت شعله های زندگی است
قلب تو روشن تر از آیینه است